عیسی رسول مهر و ایمان و مبشر خاتم پیامبران
امسال آغاز سال نو میلادی با ایام ماه ربیع الاول مصادف شده است و این همزمانی بسیار مبارک و میمون، تذکر و اشارتی است بر زیبایی، معنویت و حقیقت مشترکی که میان همه ادیان الهی و آموزه‌های مذهبی رسولان الهی وجود دارد و برای اهل معرفت، درس آموز و الهام بخش است.
اسلام و مسیحیت به عنوان دو دین ابراهیمی که بیشترین پیروان را در جهان امروز از آن خود کرده‌اند، چه در مبانی فکری و آموزه‌های هدایتی خویش و چه در آنچه رسولان اولوالعزم حضرت محمدمصطفی (ص) و حضرت عیسی مسیح (ع) به عنوان پیشوایان اسلام و مسیحیت برای بشریت به ارمغان آورده‌اند، وجوه مشترک و همگرایی‌های بسیار دارند.
اشتراکی که از حقیقت ایمان به خدای یگانه برون می‌تراود و از نور واحدی نضج می‌یابد که هم محمد (ص) را برگزید و مبعوث رسالت نمود و هم مسیح (ع) را آفرید و رسول خویش قرار داد. و بی تردید اینکه حضرت مسیح (ع) در آموزه‌های خویش بر آمدن پیامبر خاتم وعده داد و حقانیتش راگواهی نمود و او را به نام نامی احمد (ص) یاد کرد و بزرگداشت، وجه اتم این همراهی و همنوایی و همدلی میان این دو شخصیت برجسته عالم هستی و بشریت است.
و چه زیباست اینک که در آغاز سال نو و ایام میلاد آن رسول پارسا و محبت حضرت عیسی مسیح (ع) قرار داریم این نکته را فرا یاد آوریم که پیوندهای راستین و حقیقی و سترگی که میان اسلام و مسیحیت به عنوان دو دین ابراهیمی برپاست می‌تواند گره‌های بسیاری را از مشکلات جهان امروز بگشاید و مسلمانان و مسیحیان با تمسک به حبل المتین قرآن کریم و به عنوان برنامه حقیقی و جامع و مانع هدایت بشر که توسط پیامبر خاتم، همو که وعده حضور و ظهورش را مسیح (ع) بارها بر زبان رانده و بدان شهادت داده بود، برای انسان و انسانیت به ارمغان آورده شده است، می‌توانند راه سعادت و رستگاری را بپویند.
قرآن کریم می‌فرماید:
یا مَریمُ إنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِنهُ اسمُهُ المَسیحُ عِیسَی ابنُ مَریمَ وَجیِهاً فِی الدُّنیا وَ الآخِرَةِ و مِنَ المُقَرَّبینَ. ای مریم! خدا تو را به کلمه‌ای از جانب خودش بشارت می‌دهد که نامش مسیح، عیسی بن مریم است؛ در حالی که در دنیا و آخرت آبرومند و از مقرّبان الهی است. (آل عمران، آیه 45)
و چه زیبا که در قرآن کریم به عظمت و زیبایی و شکوه از حضرت مسیح (ع) و مریم (س) یاد شده است و حکایت خلقت و بزرگی و معجزات این رسول گرامی یادآوری گردیده است. آری؛ حضرت عیسی بن مریم (ع) پیامبر مهر و محبت و رأفت و روسل اولوالعزم، در روز 25 دسامبر سال اول میلادی، 622 سال قبل از هجرت رسول گرامی اسلام (ص) ، در بیت لحم که فلسطین واقع است قدم به عرصه گیتی نهاد.
پیامبر بزرگ خدا عیسی (ع) در معجزه‌ای الهی از مادری باکره و مقدس متولد و آنگاه در گهواره به سخن گفتن آغاز کرد و خود به پیامبری خویش بشارت داد. دوران جوانی حضرت عیسی (ع) که زمان خطیری برای قوم یهود بود، با موقعیت و فراز و فرودهای بسیار همراه گشت.
طی این دوران، یهودیان زیر سلطه رومیان منتظر منجی و موعودی نجات بخش بودند، اما با ظهور این رسول الهی، با اینکه این جماعت نشانه‌های عظیم و معجزات برسته آن حضرت را مشاهده کردند اما ایمان نیاوردند و با ایشان به ستیز کمر بستند.
اما عیسی مسیح (ع) در طول دوران حیات طیبه دست از موعظه و نیز یاری رساندن به مردمان و دستگیری از محرومان و شفای بیماران برنداشت و در گفته‌ها و آموزه‌های خویش نیز توجه و تنبه دادن به این نکات اخلاقی با تمثیل و معجزه و تبیین مباحث عرفانی و معنوی و اخلاقی و البته با شفای بیماران لاعلاج و تأکید بر شریعت و پرستش خداوند یگانه، همراهان و گروندگان قابل توجهی به خود دید.
پیروان نزدیک و خاص ایشان را که به حواریون معروف شدند و دوازده نفر بودند، هماره با ایشان بودند از همراهی این رسول الهی حذر نمی‌کردند. حضرت مسیح (ع) که در سی سالگی مبعوث شد، مورد تهدید و ارعاب بزرگان یهود قرار گرفت تا آنجا که به قتل ایشان دست بردند. سران یهودی از اینکه مردم به عیسی (ع) علاقه‌مند می‌شدند، ناراحت و نگران بوده و نیک می‌دانستند که با آزادی عمل آن حضرت، همه مردم به او ایمان خواهند آورد.
اما مهر و محبت و راستی و درستی عیسی (ع) باعث شد تا حتی مردمان قوم یهود هم در این امر خصمانه با سرانشان همراهی و همدلی نکنند و سران یهود تصمیم گرفتند تا عیسی (ع) را به قتل برسانند. آن زمان بود که دست معجزه الهی برآمد و خداوند مسیح (ع) را به آسمان‌ها برد و یهودیان فردی شبیه به عیسی (ع) را به صلیب کشیدند.
روایات اسلامی و شیعی، به بازگشت عیسی (ع) مسیح (ع) در زمان ظهور حضرت مهدی موعود (عج) و نماز خواندن آن حضرت در اقتدا به ولی عصر (عج) مورد توجه قرارگرفته است. حضرت عیسی (ع) می‌فرماید: خادِمی یَدایَ و دابَّتی رِجلای و فِراشِی الأرضُ و وِسادِی الحَجَرُ و دِفئی فِی الشِّتاءِ مَشارِقُ الأرض... أبیتُ و لَیسَ لی شَی‌ءٌ و أصبِحُ و لَیس لی شَی‌ءٌ و لَیسَ عَلی وَجهِ الأرضِ أحَدٌ أغنی مِنّی.
خدمت کار من دو دست من است و مرکبم دو پای من و بسترم زمین و بالشم سنگ و گرمابخشم در زمستان مکان‌های آفتابگیر... شب و روز خود را با ناداری سپری می‌کنم و با این حال روی زمین، هیچ کس توانگرتر و بی‌نیازتر از من نیست. (بحار الأنوار، ج 14، ص 239)
و در بیان زیبای دیگری یادآوری می‌کنند که: الدُّنیا قَنطَرَةٌ فاَعبُروها و لا تَعمُرُوها دنیا پل است؛ از آن بگذرید و آبادش مسازید. (الأمالی، مفید، ص 43) حضرت عیسی (ع) که خود تندیس پارسایی و عبودیت بود می‌فرماید: طُوبی لِلَّذینَ یَتهَجَّدونَ مِن اللَّیلِ، اُولئکَ الّذینَ یَرِثونَ النُّورَ الدّائِمَ.
خوشا آنان که پاسی از شب را به عبادت می‌گذرانند؛ آنان کسانی‌اند که نوری ماندگار به ارث می‌برند. (تحف العقول، ص 510) و بالاخره این نکته ناب و بیان تابناک از آن پیامبر مهر و رحمت و معرفت که: إنَّ الشَّجَرَةَ لاتَکمُلُ إلّابِثَمَرَةٍ طَیِّبَةٍ کَذلِکَ لایَکمُلُ الدِّینُ إلّا بِالتَّحَرُّجِ عَنِ المَحارِمِ درخت کامل نمی‌شود مگر با میوه‌ای گوارا. همچنین دین‌داری کامل نمی‌شود مگر با دوری از حرام‌ها. (تحف العقول، ص 511)
میلاد مسعود و مبارک پیامبر خدا حضرت عیسی مسیح (ع) و نیز آغاز سال نو میلادی را که در همزمانی با ایام پرمیمنت ماه ربیع الاول، جلوه نورانی‌تری یافته است به همه هموطنان عزیز و خاصه ایرانیان مسیحی تبریک و تهنیت می‌گوییم. باشد که همه ما پیروان صدیق و حقیقی ایمان و زیبایی و معرفت و معنویت و یکتاپرستی باشیم.
سجاد حسنی
*پی‌وشت:
عکسهای مورد استفاده قرارگرفته در این نوشتار مربوط به فیلم سینمایی «بشارت منجی» ساخته نادر طالب زاده است که درباره شخصیت و زندگی حضرت عیسی مسیح(ع) بوده و در سینما و تلویزیون ایران و مناطق دیگری از جهان به نمایش درآمده است.
/830/703/م