آخرین انقلاب بزرگ

به گزارش خبرگزاری رسا، «انقلاب اسلامی ایران اولین عبور از خط قرمز آمریکا بود و ایران در سال‌۱۹۷۹ از خط قرمز‌ها گذشت، سرپیچی کرد و مستقل شد.» این تعبیر «نوام چامسکی»، متفکر معاصر آمریکایی از انقلاب ایران است؛ انقلابی که معادلات جهانی را تحت تأثیر خود قرار داد و نظم نوین جهانی را که مبتنی‌بر بلوک شرق و غرب بود، بر هم زد.

 

قدرتی که بدون وابستگی به ابرقدرت‌های جهانی شرق و غرب ظهور کرد و می‌خواست سهم خود را در نظام بین‌الملل بستاند؛ و این قدرت تا جایی پیش رفت که «معجزه قرن» نام گرفت.

 

تقویت عزت نفس و اعتماد ملی، مشارکت دادن مردم در سرنوشت خود، برخورداری از استقلال سیاسی، نقش‌آفرینی فعال در عرصه‌های بین‌المللی و جهانی، برخورداری از امنیت پایدار، تقویت روحیه مبارزه‌طلبی و مقاومت، محرومیت‌زدایی و سازندگی در دورترین نقاط ایران، تنها تعداد محدودی از دستاورد‌های عظیم این انقلاب است؛ انقلابی که البته خلاصه به مسائل سیاسی و اقتصادی نبود و سعی داشت هویت از دست‌رفته ایرانی و اسلامی را نیز احیا کند.

 

به‌طوری‌که «میشل فوکو» انقلاب اسلامی ایران را یک انقلاب فرامدرن خواند که از یک طرف، حرکتی برای ارائه نقش دائمی و تعریف شده به ساختار‌های سنتی جامعه اسلامی و از جانب دیگر، راهی برای وارد کردن ابعاد معنوی در زندگی سیاسی بود.

 

آری؛ انقلاب اسلامی ایران توانست با آمیختن مادی‌ترین مفاهیم حیات اجتماعی، یعنی حاکمیت و سیاست با متعالی‌ترین مقولات معرفتی، نمونه‌ای نادر از حاکمیت دینی را در جهان متبلور سازد که امروز، به‌عنوان الگویی برای مبارزان و آزادی‌خواهان مطرح است. /۱۰۱/۹۶۹/م